روزی که در جشنواره فیلم فجر بلوا شد
به گزارش اختصاصی پایگاه خبری شاهنامه،
فیلم سینمایی روز بلوا به کارگردانی و نویسندگی بهروز شعیبی و تهیه‌کنندگی محمدرضا تخت‌کشیان، داستانی را روایت می‌کند که می‌تواند هر روز را روز بلوا کند…
سه رکن ثروت، قدرت و شهوت هم می‌تواند فسادآور باشد، هم فسادانگیز تا جایی که بسیاری تنها و تنها با یکی از این سه رکن بر زمین زده می‌شوند…
اگرچه تجمیع این سه رکن می‌تواند به فساد بیانجامد اما لزوما هر کدام اگر مهار شود، می‌تواند برای فرد و اجتماع مفید فایده باشند…
نکته اینجاست که بسیاری نیز از این دستاویز برای هجمه به آبروی مشاهیر و مفاخر و انسان‌های آبرودار در هر سطح و جایگاهی بهره‌برداری و سودجویی می‌کنند…
در فیلم سینمایی روز بلوا به درستی به این حساسیت اشاره رفته است که این همه زمانی موجب تخریب می‌شود که خود فرد نیز با بی‌مبالاتی در منظر توده مردم به یکی از رکن‌های یاد شده افتخار می‌کند ویا با بی‌دقتی خویشان و آشنایان خود را رها کرده و بدان‌ها مجال ترک‌تازی در حریم شخصی را می‌دهند…
به نقل بزرگان ادب پارسی، برادر هم دوست به… حال اگر برادر خونی از دشمن هفت پشت غریبه بدتر شود چه باید کرد؟!
ویژه آن‌که با آزار مردم و حق‌کشی و حق‌خوری به جای آبروداری به آبروبری دست می‌زند، باید باز هم برادرانه نگریست؟!
در حالی که حق را باید گفت حتی اگر به زیان‌ات باشد ویا تلخ‌تر از تلخ باشد…
هدف داستانی این فیلم سینمایی، بدون شعار، دفاع از حق و حقیقت و راستی و درستی است و نگاه اخلاق مدارانه از زندگی شخصی بایست آغاز شود تا نظاره‌گر جامعه‌ای اخلاق‌مدارانه باشیم…
بازی روان و باورپذیر بازیگران سینما بابک حمیدیان، لیلا زارع، محسن کیایی و داریوش ارجمند، مطلوب جلوه می‌کند اما غیر از نمای معرف شخصیت اصلی که استاد دانشگاه و مدیر برترین خیریه کشور و منتقد وضع موجود نشان داده می‌شود اما هیچ کدام از نقش‌های اصلی و فرعی به درستی معرفی نمی‌شوند و اساسا نمای معرف ندارند و برخی شخصیت‌های داستان در همان آغاز ویا در میانه روایت رها می‌شوند…
موسیقی فیلم کارن همایون‌فر در این فیلم آن‌چنان اثرگذار نیست، فیلم‌برداری امین جعفری دارای قاب‌بندی‌های درستی است اما آن هم شاخص نیست؛
اما تدوین فرزاد هوتهم، کاملا پیشبرنده و در روایت منطقی داستان اثرگذار بوده و ریتم خوبی دارد که هیچ‌گاه ملال آور نیست و بر جذابیت داستانی فیلم افزوده است.
در پایان می‌توان گفت روز بلوا، فیلمی است که بسیاری می‌توانند با آن همزاد پنداری کنند و موضوع بهروز با تحلیلی شایسته از وضعیت موجود دارد و دارای فیلمنامه و خط داستانی منطقی بوده که به دنبال راهی برای بیان وضعیت مطلوب است و آن هم از روایت‌های اسلامی در زمینه پاسداشت آبرو که برتر از حرمت خون آدمی است، بهره گرفته شده است؛ چه اگر خون انسانی ریخته شود، همه با آن همدردی می‌کنند اما اگر آبرویی ریخته شود، هیچ همدردی که با او نمی‌شود حتی به بی‌آبرو کردن فرد و پشت ستم دیده را خالی کردن هم یاری می‌دهند؛
بنابراین اگر با آموزه‌های اخلاقی ایرانی اسلامی آشنایی داریم اما نه تنها بدان در زندگی روزمره اهمیتی نمی‌دهیم بلکه ناخودآگاه با عدم پشتیبانی از آبروی انسان‌ها خود با باز نشر مواردی که جزو حریم شخصی به شمار می‌آیند به بی‌اعتباری افراد آبرودار شاید ناخواسته یاری می‌دهیم و هیچ گاه حاضر به یاری فرد ستم‌دیده در این سطح نیستیم و هراس داریم تا شاید گریبان مان را بگیرد با وجودی که اگر این نگاه شایع شود به زودی دامن هر کسی را می‌تواند بگیرد و آسیاب به نوبت است و هر کسی آبرو را هدف می‌گیرد و از این کار سود دنیایی هم می‌برد، می‌تواند روزی به سراغ شما هم بیاید و آبروی هر کسی را به نوبت ببرد…
فیلم سینمایی روز بلوا در میان فیلم‌هایی که دلیلی برای ساخت آن وجود ندارد اما جزو فیلم‌هایی است که ساخت آن در جامعه کنونی مان ضروری است؛ هر چند می‌توانست به عوامل و دلایل چنین رفتارهایی بیشتر پرداخته شود و راهکارهایی برای مقابله با این گونه رویکردها هم اشاره شود و شاید می‌توانست با نشان دادن عدالتخواهی پایان بندی بهتری نشان داده شود.
منتقد و خبرنگار: یاسر موحدفرد
