«زرتشتی‌دوزی»، هنر دست بانوان زرتشتی، به گونه‌ی ملی و برای کل کشور به‌عنوان میراث‌فرهنگی ناملموس در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

سوزن‌دوزی زرتشتی، زرتشتی‌دوزی یا گل‌ونقش، هنر دیرینه و ظریف بانوان زرتشتی است که پیشینه‌ی آن، نزدیک به  100 سال پیش برمی‌گردد. زرتشتی‌دوزی شامل نگاره‌ها و نمادهای ویژه‌ای است که هر کدام ریشه در باور‌های ایرانیان و زرتشتیان دارد. نخ مورد استفاده در زرتشتی‌دوزی ابریشم تابیده طبیعی است. برای بستر کار نیز از پارچه‌های ریزبافت استفاده می‌شود. می‌توان گفت سوزن‌هایی بسیار ظریف و انواع نخ‌های ابریشم یا پنبه‌ای و پارچه‌های ابریشمین یا پنبه‌ای از نخستین ابزارهای این هنر بوده است. بانوان زرتشتی این هنر را نسل به نسل و از سوی استادان این هنر فراگرفته بودند. نقوش گل‌ونقش را می‌توان در جامه‌هایی کهن مانند مَکنا، شَوال، لَچَک، پیراهن و عرق‌چینِ داماد و دولُوگ (کیسه از جنس پارچه)دید. طرح گل‌ونقش را بر پارچه ترسیم نمی‌کردند و آن را بنابر دستور دوخت و گاه با شمارش تاروپود پارچه می‌دوختند. گل‌ونقش زینت‌بخش جامه‌های شادی است. سرو، گل‌ و پرنده و نیز جانورانی خوش‌نام و زیبا مانند آهو و ماهی در گل و نقش بسیار به چشم می‌خورد که همه نشان از زندگانی و شادی دارد و با نگرش آیینی در دین زرتشتی هم‌ساز و هم‌نواست.

به گزارش ایرنا- مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران گفت: در جلسه شورای ثبت میراث ناملموس، ۶ اثر از تهران به صورت مستقل ثبت و یک اثر به صورت ملی ثبت شد.
به گزارش ایرنا از اعلام روز دوشنبه میراث فرهنگی تهران، پرهام جانفشان یادآور شد: ۶ اثر ناملموس در آخرین نشست کمیته ثبت میراث فرهنگی کشور در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
وی افزود: این اثر های ناملموس شامل مهارت تهیه شیره توت کن، مهارت تهیه مغز کوفک کن و حصارک(محتویات گردو)، مهارت پخت آبگوشت باغی کن، مهارت پخت شش‌انداز آلوی کن، مهارت پخت آش انار کن، مهارت پخت کوفته دست به گردن کن و مهارت زرتشتی دوزی که زرتشتی دوزی به صورت ملی و برای کل کشور به ثبت رسید.