آیین غبار روبی حرم شاه عبدالعظیم حسنی

عکاس: یاسر موحدفرد

خبرنگار: نرگس صافی

به گزارش اختصاصی پایگاه خبری شاهنامه

آیین غبار روبی حرم شاه عبدالعظیم حسنی

با حضور اهالی فرهنگ و رسانه

به ویژه مدیران بنیاد فردوسی

در بامداد ۳ آذر ماه ۱۴۰۱

در شهر ری برگزار شد.

پیشینه آرامگاه حرم شاه‌ عبدالعظیم حسنی

آرامگاه عبدالعظیم حسنی در شهر ری در جنوب تهران قرار دارد. این آرامگاه مربوط به دوره ایلخانی – دوره صفوی – دوره قاجار است. این اثر در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۳۴ با شمارهٔ ثبت ۴۰۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است.

بنای نخستین این آرامگاه را محمد پسر زید داعی

علوی در نیمه دوم قرن سوم هجری قمری برابر با با قرن نهم میلادی تعمیر اساسی کرد. در گاه اصلی ورودی آن که در شمال آرامگاه قرار دارد به فرمان پادشاهان خاندان بویه و سپس با تلاش مجدالملک قمی ساخته شد.

بنای آرامگاه در بخش پایین چهارگوشی است که هر سوی آن حدود هشت متر است. در بالا مانند همه بناهای سلجوقی برفراز چهارگوشه حرم چهار گوشوار یعنی چهار طاق مورب بنا کرده‌اند و بالاتر از آن یک هشت ضلعی و بر روی آن یک شانزده‌ ضلعی ساخته‌اند. روی این شانزده‌ ضلعی گنبد اصلی حرم ساخته شده‌ است. تمام این بخش‌ها از درون آیینه‌کاری شده‌است. تعمیر و تغییرات اصلی این بخش در زمان شاه‌طهماسب صفوی انجام گرفته‌است. صحن‌ها و ایوان از آثار دوره صفوی است. در دوره قاجار تعمیرهای و افزوده‌های بسیاری صورت گرفت. پوشش زرین گنبد به فرمان ناصرالدین شاه در سال ۱۲۷۰ هجری قمری برابر با ۱۸۳۵ میلادی انجام گرفته‌است.

آثار تاریخی حرم عبدالعظیم حسنی

تاریخ ساخت صندوق داخل آرامگاه عبدالعظیم ۷۲۵ هجری قمری برابر با ۱۳۳۵ میلادی است.

دو لوحه کتیبه چوبی روی یک جفت در چوبی جدید تر نصب شده که تاریخ ساخت لوحه‌ها ۸۴۸ هجری قمری مطابق با ۱۴۴۴ میلادی است.

تاریخ ساخت در بزرگ چوبی بین رواق شمالی و مسجد زنانه ۹۰۴ هجری قمری و به سبک دوره تیموری است.