فصل‌نامه تخصصی ادبی و هنری
به گزارش اختصاصی پایگاه خبری شاهنامه
🔷 دبیر کانون آفرینش های هنری کودکان و نوجوانان
اشاره:
فعالان حوزه فرهنگی و هنری کانون ها درکل ناراضی اند.
هر چند که به طور مستقیم بر زبان نمی آورند اما پیام کلام شان، جز این نیست، هنوز در انتظار دریافت بودجه برای برگزاری آیین پایانی و دعوت از شرکت کننده های برخی از جشنواره ها هستیم. یا: کانون ها امکاناتی از فرهنگسراها دریافت نمی کنند و تا به حال هیچگونه دریافت مادی از آن ها نداشته اند، در صورتی که اجرای برنامه ها مانند اجرای دکور و تامین تجهیزات کارگاه ها و حتی پذیرایی از مخاطبان پرهزینه هست و به مدرسان باید حق الزحمه پرداخت کرد و جملات بسیاری از این دست نشان می دهد که فعالان کانون ها با وجودی که سعی دارند اقدامات برجسته شان در این محافل را به شیوه ای پرطمطراق بر زبان بیاورند، اما بحث ظرفیت کانون ها که به میان می آید، نارضایتی از بودجه و توجه، موضوعی است که بی درنگ و ناخواسته پررنگ می شود.
“نرگس صافی” مدرس کارگاه های شاهنامه نگاری کودک و نوجوان که کارشناس ارشد رشته گرافیک است، یکی از آنهایی است که کم ارتباطی با فرهنگسراها را یکی از نقاط ضعف جدی کانون ها عنوان می کند.
در گفت و گوی زیر، با این مدرس گرافیک بیشتر آشنا می شوید.
فعالیت های اجرابی من در کانون بیشتر در تدریس خلاصه می شود:
مدرس کارگاه های شاهنامه نگاری کودک و نوجوان که به موازات نشست های شاهنامه خوانی فرهنگسرای ابن سینا و ملل برگزار شد.
مدرس نقاشی گروهی کارگاه های قصه گویی و تصویرسازی از داستان های شاهنامه در نگارخانه ابن سینا،
دبیرهنری نمایشگاه آثارگروهی آفرینش های هنری کودکان و نوجوانان در فرهنگسرای ارسباران،
همکاری در اجرای برنامه های شاهنامه ای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در هفته ملی کودک شرکت در نمایشگاه گروهی گرافیک به نفع کودکان کارو شرکت درنمایشگاه گروهی شاهنامه گالری شروه، مدرس هنر کودکان و نوجوانان در کارگاه های هنر و شاهنامه خانه موزه استاد عزت اله انتظامی و طراحی پوستر،بنر استند، از جمله فعالیت هایی است که انجام داده ام و به دلیل علاقه ای که به تصویرسازی دارم، موضوع پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد خود را “بررسی تصویر سازی مذهبی در معراج نامه مکتب هرات ” انتخاب کردم.
کانون آفرینش های هنری کودکان و نوجوانان و کانون هنر نقالی و آیین های پهلوانی به تازگی توانسته اند کارگاه هایی جذاب و موفق با مشارکت یک دیگر و با همکاری مدرسان و فعالان فرهنگی هنری برگزار کنند.
کانون ها نقش بسیارمهمی در گسترش فرهنگ و هنر دارند که استقبال کم نظیر مخاطبان از همه رده های سنی و از همه شهرهای کشور، این را نشان می دهد.
کانون ها در حاشیه هستند و ارتباط چندانی با فرهنگسراها ندارند.
فقط زمانی که کانون برنامه ای را طراحی می کند، طی جلساتی با فرهنگسرا در مورد آن برنامه مشورت کرده و سپس با همکاری بسیار محدود فرهنگسراها به برگزاری و اجرای برنامه ها می پردازد.
اگر کانون ها از شاخه های اصلی فرهنگسراها شوند، می توانند از بودجه، مخاطب و سایر امکانات آن ها
بهره مند شوند که در این صورت شاهد گسترش چشم گیر برنامه های فرهنگی هنری کانون ها خواهیم بود چراکه دبیران و همکاران دلسوز کانون ها، سال ها بدون چشم داشت در جهت فرهنگ سازی کشور تلاش کرده اند و اکنون نیز آماده هرگونه آموزش فرهنگی هنری هستند ومی توانند تجربه خود را به نسل جدید انتقال دهند.
بله. در واقع ظرفیت های کانون ها بسیاربالاست اما مشکل این جاست که کانون ها هیچ امکاناتی از فرهنگسراها دریافت نمی کنند و تا کنون هیچ گونه دریافت مادی از آن ها نداشته اند. در صورتی که اجرای برنامه ها مانند اجرای دکور و تامین تجهیزات کارگاه ها و حتی پذیرایی از مخاطبان پرهزینه است و باید به مدرسان، حق الزحمه پرداخت کرد.
نبود بودجه و امکانات از بروز ظرفیت های چشم گیر کانون ها جلوگیری کرده است، چون همه هزینه ها همیشه به عهده کانون بوده است.
به طور مثال در جشنواره سال پیش
نقالان ایران زمین که به همت کانون آفرینش های هنری کودکان و نوجوانان و موسسه فردوسی توسی برگزار شد، هنوز در انتظار دریافت بودجه برای برگزاری آیین پایانی و دعوت از شرکت کننده های جشنواره هستیم.
فرهنگسراها، کانون ها و اهداف شان را در اولویت قرار دهند.
