پل خواجو جاذبه جهانی اصفهان
خبرنگار: نرگس صافی
عکاس: پریسا فدوی
به گزارش اختصاصی پایگاه خبری شاهنامه
پل خواجو با معماری و تزیین‌های کاشی‌کاری خودویژه آن از دیگر پل‌های زاینده رود اصفهان از نظر گردشگری جهانی مشهورتر است.
این پل که در دوران صفوی یکی از زیباترین پل‌های جهان به‌شمار می‌رفت، بیشتر به منزله سد و بند بوده است. در میان هر یک از دو ضلع شرقی و غربی پل ساختمانی بنا شده که شامل چند اتاق مزین به نقاشی است. این ساختمان که شاه‌نشین نامیده می‌شود؛ در آن دوره جایگاه بزرگان و امیرانی بوده که برای تماشای مسابقه‌های شنا و قایقرانی بر روی دریاچه مصنوعی به این مکان فراخوانده می‌شدند.
هم‌اکنون اما تنها یک نیمکت سنگی همه چیزی است که از صندلی پادشاهی بر جای مانده است.
پل خواجو «یک اثر تاریخی اوج معماری پل فارسی و یکی از جالب‌ترین پل‌هایی است که در جهان وجود دارند؛ چون‌که در کل آن ضرباهنگ، شرافت، عزت و ترکیب شادترین قوام، ابزار، زیبایی و تفریح و سرگرمی وجود دارد.»
این پل دارای ۲۴ دهانه است که از مکعب‌های به دقت تراش‌خورده ساخته شده و در بخش میانی با سدهای چوبی برای گرفتن جلو رودخانه مسدود گردیده است. خواجو یکی از پل‌هایی است که در تنظیم جریان آب در رودخانه به دلیل وجود دروازه بند یا دریچه در زیر قوس‌های‌اش نقش داشته است. هنگامی که دریچه‌های سد بسته می‌شده است، سطح آب در پشت پل بالا آمده، امکان ایجاد دریاچه در پشت پل مهیا می‌شده است. بنای این سد و دریاچه برای این بوده که منظره‌ای برای عمارت‌ها و باغ‌های واقع در آن محل باشد و در هنگام نشستن در آن عمارت‌ها و باغ‌ها از منظره دریاچه‌ای که با بستن سد ایجاد می‌گردید، لذت برند. در حقیقت با مسدود کردن دهانه‌های زیرین پل خواجو، بخش غربی آن به صورت دریاچه کوچکی در می‌آید. در دوره شاه عباس دوم در مواقعی که در کاخ‌های هفت دست و آینه خانه آیین رسمی برپا بوده است؛
پل خواجو تخته بند می‌شده است و بخشی از رودخانه به صورت دریاچه درمی‌آمده و به روی آب‌های این دریاچه مراسم آتش‌بازی به عمل می‌آمده است. کارکرد اصلی این سد و تخته بند کردن، ایجاد دریاچه ویژه جشن‌ها و آیین‌های بوده است.
