نمایش “بانوی محبوب من” تازه ترین اثر فاخر و ماندگار گلاب آدینه

وقتی نمایشی براساس یکی از مشهورترین فیلم‌های تاریخ سینما روی صحنه می‌رود بی‌شک توجه‌های بسیاری را نیز به خود جلب می‌کند. «بانوی محبوب من» این شب‌ها براساس فیلم کلاسیکِ موزیکالِ «بانوی زیبای من» به کارگردانی جورج کیوکر توسط گلاب آدینه روی صحنه‌ی تئاتر شهر رفته است.

وقتی که “بانوی زیبای من” در سال‌های ابتدایی دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی برای نخستین بار در برادوی روی صحنه رفت، بروکس اتکینسون، منتقد مشهور تئاتر، در نیویورک‌تایمز آن را اثری “باشکوه” و بازی دو بازیگر اصلی‌اش را “خیره‌کننده” نامید. این اتفاق در نسخه‌ی سینمایی این اثر نیز تکرار شد و منتقدان بسیاری فیلم را تحسین کردند. پس از اقبال «بانوی زیبا من»، اجراهای متعددی از این نمایشنامه در طول این سال‌ها در کشورهای مختلف روی صحنه رفته است.

 می‌توان «بانوی محبوب من»ِ گلاب آدینه را نیز اجرایی باشکوه با دو بازیگر اصلیِ توانمند و البته بازیگران نقش‌های مکمل و فرعیِ متناسب به‌شمار آورد. درواقع این اقتباس، برداشت شریف و قابل احترامی از متن اصلی کار است که سعی می‌کند از تمام پتانسیل محتوایی و فرمیک آن استفاده کند.

گلاب آدینه بعد از ۲۲ سال، با همگاری گروه ۵۰ نفری، این تئاتر را کارگردانی کرده است.

نمایشی سه ساعته که مخاطب را برای ساعاتی از فکر کردن به هر آنچه پیرامونش می‌گذرد، جدا می‌کند.

این نمایش با اقتباس از فیلم «بانوی زیبای من» و بازی بازیگرانی چون: نورا هاشمی، جلیل فرجاد، رضا عمرانی، امیر غفارمنش، مرتضی امینی‌تبار و گلشید بحیرایی، هر شب روی صحنه می‌رود. و در چهلمین جشنواره تئاتر فجر هم حضور دارد

بانوی محبوب من نمایشی است که جزءی ترین اتفاقاتش از دید مخاطب دور نمی‌ماند.

این نمایش با صحنه‌پردازی مناسب، طراحی لباس هماهنگ با زمینه داستان و وسایلی که وجودشان نه اضافه است و نه چیزی کم دارد و تمام مدت توسط خود بازیگران جابجا می‌شود، باعث می‌شود بیننده در تمام مدت اجرا، چشم از صحنه برندارد و به چیزی جز اتفاقات روی صحنه فکر نکند.

گروه موسیقی نیز روی صحنه و کنار دیگر عوامل اجرا قرار گرفته است. چرا که بخش‌های زیادی، کار موزیکال صرف می‌شود و با حرکات موزون درهم می‌آمیزد.

شاید اینطور به نظر برسد که تعداد بالای بازیگران و رفت و آمدشان، صحنه را به نمایشی شلوغ تبدیل کرده باشد، اما باعث نمی‌شود موضوع اصلی داستان گم شود.

همچنین داستان اصلی نمایش نیز، موضوعی است که انسان را به سمت حوادث منفی و ناراحت‌کننده سوق نداده و صدای خنده‌هایی که گاه‌گاه از سالن بلند می‌شود گواه این اتفاق است.

هماهنگی موسیقی با متن و اتفاقات داستان و تسلط بازیگران بر صحنه، نیز باعث می‌شود نمایش خسته‌کننده نباشد و با حالی خوب بیننده را بدرقه کند.

درست همان هدفی که گلاب آدینه، قبل از اجرای نمایش به آن اشاره کرد:

«… با وجود همه اتفاقات تلخی که از سر گذرانده‌ایم و عزیزانی که از دست داده‌ایم، ناچار به ادامه زندگی هستیم و برای آن احتیاج به شادی داریم…»

می‌توان گفت بازگشت هنرمند باتجربه‌ای چون گلاب آدینه با این نمایش، یکی از راه‌هایی است که بدون اظهار خشونت، اضطراب و ناراحتی، برای ساعاتی به آدم‌ها حال خوب هدیه داده و زاویه نگاه آنها به زندگی را تغییر می‌دهد.

با پایگاه خبری شاهنامه در چهلمین جشنواره تئاتر فجر همراه باشید …

به گزارش پایگاه خبری شاهنامه ( شاهنامه نیوز )

پوریا جوراسفند

عکس: ساینا قادری ، تیوال